نسل جدیدی از اردنی‌ها خواسته‌های جسورانه‌ای از دولت دارند: مرز‌ها را باز کنید و اجازه دهید ما بجنگیم. معترضان جوان از مقام‌های اردن می‌خواهند که مرز‌ها را باز کنند، سفیر اسرائیل را اخراج کنند و روابط اردن را با آن رژیم اشغالگر را قطع کنند. تظاهرکنندگان هم چنین با شعار "نه سفارت، نه سفیر در خاک اردن" در حال آتش زدن پرچم آمریکا دیده شدند و تصاویری از آنان فیلمبرداری شد.
دوشنبه ۱ آبان ۱۴۰۲ - ۱۳:۲۹
کد مطلب : 3618
معترضان جوان اردنی می‌گویند: راه را باز کنید می‌خواهیم با اسرائیل بجنگیم
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ۲ فوریت، چهارشنبه شب در دو کیلومتری سفارت اسرائیل در پایتخت اردن علی تابلویی در دست داشت که روی آن نوشته شده بود: "بهشت از سینا نزدیک‌تر است". "علی" ۲۶ ساله و معترضان جوانی مانند او می‌گویند که آماده هستند برای دفاع از فلسطینیان در برابر اشغالگری اسرائیل جان خود را از دست بدهند. این معترضان از دولت اردن می‌خواهند که مرز‌های آن کشور با فلسطین را باز کند و به آنان اجازه دهد برای جنگ با اسرائیل عازم جبهه‌های نبرد شوند.
این اعتراض یک روز پس از بمباران بیمارستان الاهلی غزه توسط اسرائیل برگزار شد بمبارانی که منجر به کشته شدن حداقل ۴۷۱ غیرنظامی و بیمار آواره فلسطینی شد. اسرائیل مسولیت حمله را نپذیرفت و مدعی شد موشک اصابت کرده متعلق به جهاد اسلامی فلسطین بوده است. اسرائیل مدعی شد جهاد اسلامی موشک را به درستی پرتاب نکرده و به بیمارستان اصابت کرده است. ملک عبدالله دوم پادشاه اردن اسرائیل را مقصر دانست و این حادثه را یک "قتل عام" و مصداق "جنایت جنگی" توصیف کرد. دولت اردن برای کشته شدگان حمله به بیمارستان سه روز عزای عمومی اعلام کرد.
در پی حمله هوایی به بیمارستان تظاهراتی نیز در شهر‌های سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا به راه افتاد.
صد‌ها نفر روز سه شنبه به سوی ساختمان اصلی دولتی امان راهپیمایی کردند و سفر برنامه ریزی شده روز بعد جو بایدن رئیس جمهور ایالات متحده را محکوم کردند.
علی و دیگر معترضان جوان روز چهارشنبه در امان خواستار اخراج سفیر اسرائیل و لغو معاهده صلح ۱۹۹۴ با اسرائیل و همچنین لغو توافق خرید گاز طبیعی از اسرائیل شدند توافقی که اردن در سال ۲۰۱۶ میلادی آن را امضا کرد.
خانواده علی اهل بئرشبا در فلسطین تاریخی هستند که اکنون در بخش سرزمین‌های اشغالی است. آنان در سال ۱۹۴۸ میلادی توسط شبه نظامیان صهیونیست با خشونت در منطقه آواره شدند و به اردن انتقال یافتند.
"علی" می‌گوید: "امروز من در مقابل اشغالگری و کشتار‌های ناشی از آن ایستاده ام. من از دولت اردن می‌خواهم به ما اجازه دهند سفارتخانه اسرائیل را از بین ببریم و روابط خود را با آن رژیم اشغالگر قطع کنیم. ما در مواجهه با تحولات اخیر نباید دست روی دست بگذاریم و بیکار بنشینیم".
علی در یک شرکت لبنیات حسابدار است. او به هیچ جریان سیاسی‌ای وابسته نیست. از زمان شروع جنگ غزه در تاریخ ۷ اکتبر او و همکاران اش هر روز دست به اعتراض زده اند. او می‌افزاید: "ما به هیچ حزب سیاسی‌ای تعلق نداریم. ما متعلق به مردم اردن و فلسطین هستیم. من اینجا هستم تا در تلاش برای دستیابی به پیروزی برای فلسطینیان و حق بازگشت به سرزمین مشارکت کنم".
بلال معترضی دیگر است که با فرزندان اش به نزدیکی سفارت اسرائیل آمده بود. او گفت:"من آمده ام تا از مقاومت فلسطین حمایت کنم و به خونریزی در غزه نه بگویم". این در حالیست که معترضان از نسل علی و بلال هرگز فلسطین را ندیده اند. آنان صرفا در اخبار و یا از طریق روایت‌هایی که از خانواده‌های شان در مورد خانه‌های اجدادی شان پیش از واقعه نکبت زمانی که بیش از ۷۰۰۰۰۰ فلسطینی در سال ۱۹۴۸ از خانه‌های شان رانده شدند مسائلی را شنیده اند.
اسرائیل در جریان جنگ ۱۹۶۷ کرانه باختری و غزه را تصرف کرد و در جریان آن ۳۰۰ هزار فلسطینی به اردن گریختند. ۲.۲ میلیون پناهجوی فلسطینی ثبت شده توسط سازمان ملل متحد در پادشاعی اردن حضور دارند، اما تعداد واقعی فلسطینیان در آن کشور بسیار بیش‌تر است. برخی از معترضان جوان روز چهارشنبه از جاده‌های فرعی به سوی ساختمان سفارت اسرائیل در امان یورش بردند و برخی نیز کوکتل مولوتف به همراه داشتند که توسط نیرو‌های امنیتی متفرق شدند.
سرویس‌های امنیتی اردن بعد از ظهر همان روز اعلام کردند که در نتیجه درگیری با معترضان تعدادی از افسران زخمی و مجبور به بستری شدن در بیمارستان شدند.
در بیانیه پلیس آمده است: "همه باید از قانون و دستورالعمل‌های پرسنل امنیتی که برای محافظت از آنان حضور دارند و حق ابراز نظر آزادانه شان را تضمین می‌کنند پیروی کنند". یک منبع امنیتی اردنی شایعات مبنی بر حمله معترضان به سفارت اسرائیل را تکذیب کرد. با این وجود، معترضان جوان از مقام‌های اردن می‌خواهند که مرز‌ها را باز کنند، سفیر اسرائیل را اخراج کنند و روابط اردن را با آن رژیم اشغالگر را قطع کنند. تظاهرکنندگان هم چنین با شعار "نه سفارت، نه سفیر در خاک اردن" در حال آتش زدن پرچم آمریکا دیده شدند و تصاویری از آنان فیلمبرداری شد.
به گفته فاخر یکی از فعالان دانشجویی تعداد قابل توجهی از شرکت کنندگان در این تظاهرات را دانشجویان دانشگاه‌ها تشکیل می‌دادند و این اعتراضات در حالی صورت می‌گیرند که مقام‌های دولتی و امنیتی اردن در تلاش بوده اند تا دانشجویان را از مسائل سیاسی دور کنند. فاخر می‌گوید علیرغم اصلاح سیستماتیک برنامه درسی مدارس توسط دولت اردن برای حذف ارجاعات به اشغالگری اسرائیل مسئله فلسطین جوانان اردنی خواستار آزادی فلسطین در حال به میدان آمدن هستند.
در همین حال، تعداد زیادی از معترضان اصالتا از کرانه شرقی بودند. آنان به دلایل ملی، مذهبی یا انسانی اعتراض می‌کردند. یکی از آنان که "هدیل" نام دارد و ۲۷ ساله است گفت:"من به خاطر خشم ام و به نام انسانیت به اینجا آمده ام. می‌خواهم جلوی تجاوزگری گرفته شود و در کنار مردم غزه ایستاده ام. مردم غزه محاصره شده اند. ما نباید برادران خود را فراموش کنیم".
انتهای پیام/.
این اعتراض یک روز پس از بمباران بیمارستان الاهلی غزه توسط اسرائیل برگزار شد بمبارانی که منجر به کشته شدن حداقل ۴۷۱ غیرنظامی و بیمار آواره فلسطینی شد. اسرائیل مسولیت حمله را نپذیرفت و مدعی شد موشک اصابت کرده متعلق به جهاد اسلامی فلسطین بوده است. اسرائیل مدعی شد جهاد اسلامی موشک را به درستی پرتاب نکرده و به بیمارستان اصابت کرده است. ملک عبدالله دوم پادشاه اردن اسرائیل را مقصر دانست و این حادثه را یک "قتل عام" و مصداق "جنایت جنگی" توصیف کرد. دولت اردن برای کشته شدگان حمله به بیمارستان سه روز عزای عمومی اعلام کرد.
در پی حمله هوایی به بیمارستان تظاهراتی نیز در شهر‌های سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا به راه افتاد.
صد‌ها نفر روز سه شنبه به سوی ساختمان اصلی دولتی امان راهپیمایی کردند و سفر برنامه ریزی شده روز بعد جو بایدن رئیس جمهور ایالات متحده را محکوم کردند.
علی و دیگر معترضان جوان روز چهارشنبه در امان خواستار اخراج سفیر اسرائیل و لغو معاهده صلح ۱۹۹۴ با اسرائیل و همچنین لغو توافق خرید گاز طبیعی از اسرائیل شدند توافقی که اردن در سال ۲۰۱۶ میلادی آن را امضا کرد.
خانواده علی اهل بئرشبا در فلسطین تاریخی هستند که اکنون در بخش سرزمین‌های اشغالی است. آنان در سال ۱۹۴۸ میلادی توسط شبه نظامیان صهیونیست با خشونت در منطقه آواره شدند و به اردن انتقال یافتند.
"علی" می‌گوید: "امروز من در مقابل اشغالگری و کشتار‌های ناشی از آن ایستاده ام. من از دولت اردن می‌خواهم به ما اجازه دهند سفارتخانه اسرائیل را از بین ببریم و روابط خود را با آن رژیم اشغالگر قطع کنیم. ما در مواجهه با تحولات اخیر نباید دست روی دست بگذاریم و بیکار بنشینیم".
علی در یک شرکت لبنیات حسابدار است. او به هیچ جریان سیاسی‌ای وابسته نیست. از زمان شروع جنگ غزه در تاریخ ۷ اکتبر او و همکاران اش هر روز دست به اعتراض زده اند. او می‌افزاید: "ما به هیچ حزب سیاسی‌ای تعلق نداریم. ما متعلق به مردم اردن و فلسطین هستیم. من اینجا هستم تا در تلاش برای دستیابی به پیروزی برای فلسطینیان و حق بازگشت به سرزمین مشارکت کنم".
بلال معترضی دیگر است که با فرزندان اش به نزدیکی سفارت اسرائیل آمده بود. او گفت:"من آمده ام تا از مقاومت فلسطین حمایت کنم و به خونریزی در غزه نه بگویم". این در حالیست که معترضان از نسل علی و بلال هرگز فلسطین را ندیده اند. آنان صرفا در اخبار و یا از طریق روایت‌هایی که از خانواده‌های شان در مورد خانه‌های اجدادی شان پیش از واقعه نکبت زمانی که بیش از ۷۰۰۰۰۰ فلسطینی در سال ۱۹۴۸ از خانه‌های شان رانده شدند مسائلی را شنیده اند.
اسرائیل در جریان جنگ ۱۹۶۷ کرانه باختری و غزه را تصرف کرد و در جریان آن ۳۰۰ هزار فلسطینی به اردن گریختند. ۲.۲ میلیون پناهجوی فلسطینی ثبت شده توسط سازمان ملل متحد در پادشاعی اردن حضور دارند، اما تعداد واقعی فلسطینیان در آن کشور بسیار بیش‌تر است. برخی از معترضان جوان روز چهارشنبه از جاده‌های فرعی به سوی ساختمان سفارت اسرائیل در امان یورش بردند و برخی نیز کوکتل مولوتف به همراه داشتند که توسط نیرو‌های امنیتی متفرق شدند.
سرویس‌های امنیتی اردن بعد از ظهر همان روز اعلام کردند که در نتیجه درگیری با معترضان تعدادی از افسران زخمی و مجبور به بستری شدن در بیمارستان شدند.
در بیانیه پلیس آمده است: "همه باید از قانون و دستورالعمل‌های پرسنل امنیتی که برای محافظت از آنان حضور دارند و حق ابراز نظر آزادانه شان را تضمین می‌کنند پیروی کنند". یک منبع امنیتی اردنی شایعات مبنی بر حمله معترضان به سفارت اسرائیل را تکذیب کرد. با این وجود، معترضان جوان از مقام‌های اردن می‌خواهند که مرز‌ها را باز کنند، سفیر اسرائیل را اخراج کنند و روابط اردن را با آن رژیم اشغالگر را قطع کنند. تظاهرکنندگان هم چنین با شعار "نه سفارت، نه سفیر در خاک اردن" در حال آتش زدن پرچم آمریکا دیده شدند و تصاویری از آنان فیلمبرداری شد.
به گفته فاخر یکی از فعالان دانشجویی تعداد قابل توجهی از شرکت کنندگان در این تظاهرات را دانشجویان دانشگاه‌ها تشکیل می‌دادند و این اعتراضات در حالی صورت می‌گیرند که مقام‌های دولتی و امنیتی اردن در تلاش بوده اند تا دانشجویان را از مسائل سیاسی دور کنند. فاخر می‌گوید علیرغم اصلاح سیستماتیک برنامه درسی مدارس توسط دولت اردن برای حذف ارجاعات به اشغالگری اسرائیل مسئله فلسطین جوانان اردنی خواستار آزادی فلسطین در حال به میدان آمدن هستند.
در همین حال، تعداد زیادی از معترضان اصالتا از کرانه شرقی بودند. آنان به دلایل ملی، مذهبی یا انسانی اعتراض می‌کردند. یکی از آنان که "هدیل" نام دارد و ۲۷ ساله است گفت:"من به خاطر خشم ام و به نام انسانیت به اینجا آمده ام. می‌خواهم جلوی تجاوزگری گرفته شود و در کنار مردم غزه ایستاده ام. مردم غزه محاصره شده اند. ما نباید برادران خود را فراموش کنیم".
انتهای پیام/.
2foriat.ir/vdcj.vetfuqemosfzu.html
تگ ها
