قانون اساسی دارای مقدمهای است که هرچند الزامآور نیست اما راهنمای تفسیر آن است. قانونگذار در دیباچه قانون، به بحث مهم «زن در قانون اساسی» اشاره نموده؛ ستم رواداشتن به زنان، ویژگی اصلی نظامهای طاغوتی محسوب و اقدامی در جهت استثمار آنان شمرده میشود. این مهم به این دلیل توسط قانونگذار اساسی ذکر شد که گروههای مارکسیستی و غیرانقلابی، تهمت ضد زن بودن و تحجر مذهبی را به نیروهای راستین انقلابی (خط امام و رهبری) روا داشته بودند. قانوننویسان اساسی ایران در اصل بیستویکم، دولت(حاکمیت) جمهوری اسلامی را موظف به رعایت همهجانبه حقوق زنان و ایجاد زمینه مساعد برای رشد شخصیت مادی/معنوی زن دانسته است.