آنچه به‌عنوان آمار رشد اقتصادی ایران اعلام می‌شود، ماهیتاً «رشد اقتصادی» نیست؛ و به همین دلیل با آمارهای رشد کشورهای پیشرفته قابل مقایسه هم نیست!

سهم اشتغال ناقص، نشان می‌دهد که ۸.۱ درصد جمعیت شاغل ۱۵ ساله و بیشتر، دارای اشتغال ناقص بوده‌اند؛ این شاخص در بین مردان بیشتر از زنان و در نقاط روستایی بیشتر از نقاط شهری بوده است.

در حالی طبق گزارش مرکز آمار ایران، نرخ تورم در مهر ماه به ۴۵.۵ درصد کاهش یافته که این نرخ همچنان در ۹ استان کشور بالای ۵۰ درصد است.

اخیرا رشد اقتصادی بهار به روایت مرکز آمار به میزان ۷.۹درصد و به روایت بانک مرکزی به میزان ۶.۲درصد اعلام شد. اما چرا برخلاف سال۱۳۹۵ این رشد در زندگی مردم احساس نمی‌شود؟

ضریب جینی خانوارهای شهری و روستایی به ترتیب ٠.٣٦٩٦ و ٠.٣٦٤٣ است که نسبت به سال قبل به ترتیب ٠.٠٠٦١ کاهش و ٠.٠٠٤٩ افزایش را نشان می­ دهد.

در سال‌های اخیر با ورود تورم به سطوح پایدار بالاتر، اختلاف دو نهاد افزایش یافته است. طبق آمار غیررسمی مرکز آمار ایران، تورم مردادماه ۳۹٫۸ درصد بوده است؛ یعنی سبد کالای مصرفی مدنظر این مرجع آماری، حدود ۴۰ درصد نسبت به مرداد سال گذشته افزایش قیمت داشته است.

نقص در ارایه آمار تورم موجب شده تا نگاه و چشم‌انداز مناسبی از تورم ماهانه نیز وجود نداشته باشد، چرا که مرکز آمار به جای «جزییات» دست به انتشار نوعی «کلیات» برای برهه زمانی ماهانه زده است. از ابتدای زمستان گذشته تا ماه اول سال جاری، تورم ماهانه در عدد ۴ درصد نوسان داشته است که نرخ رشد بالایی برای یک ماه است.

نرخ تورم سالانه کالاها و خدمات مصرفی خانوارهای کل کشور بر اساس سال پایه ١٤٠٠ در اسفند ماه سال ١٤٠١ به عدد ٤٥,٨ درصد رسید.