روح الله سوری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: منشاء ایجاد چنین مشکلات و چالش هایی برای ایران را باید عدم توانایی ایران در شکل دهی به روابط همزمان همکاری و رقابت با دیگر کشورها در نظر گرفت که نتیجه آن کاسته شدن از قدرت مانور و بازی ایران در معادلات منطقه است.

«در مدت اخیر و در بحبوحه جنگ غزه، گزارش های مختلفی دال بر این مساله منتشر شده که ایران و عربستان نوعی اتفاق نظر در حل بحران و جنگ داخلی کنونی سودان دارند و در این رابطه رایزنی هایی هم میان دو طرف انجام گرفته و می گیرد. معادلاتی که همه و همه یک پیام را مخابره می کنند، سعودی ها با تغییر راهبردهای خود در رابطه با منطقه، به نوعی در حال تطبیق خودشان با ...

هر کشوری، روابط خود را از زاویه منافع خود با ما تعریف می‌کند و از همان زاویه نیز با ما گفتگو می‌کنند. ما مدتی پیش درست مثل همین مشکلات را با چین نیز داشتیم و شکایت می‌کردیم که چرا چین موضعی نزدیک به کشور‌های عربی گرفته و منافع ما را نادیده گرفته است. اکنون نیز، درباره روسیه، تاریخ تکرار شده است و از رفتار روسیه ابراز ناراحتی می‌کنیم؛ بنابراین شاید ...

دولت‌ها در ایران فارغ از اینکه به کدام جناح و گروه سیاسی تعلق داشته باشند، هنگامی که قدرت را به دست می‌گیرند و با مشکلات عدیده اقتصادی نظیر کسری بودجه و تورم و ... مواجه می‌شوند، تازه به نقش مخرب تحریم‌ها واقف می‌شوند. در همین نقطه است که قوه عاقله دولت‌ها تا حد زیادی تقویت می‌شود

شاید عربستان سعودی و امارات متحده عربی راه تنش زدایی با ایران را در پیش گرفته باشند، با این حال، اینطور به نظر می‌رسد که آن‌ها راهِ رقابت با ایران را برای خود تغییر داده اند. این دسته از کشور‌ها سعی دارند از حیث اقتصادی و رفاهی قدرتمند شوند و بر دیگران اثرگذار باشند و این مساله خود به خود برای ایران ایجاد چالش کند.

تردیدی نیست که رئیس جمهور احتمالی جمهوری‌خواه آمریکا، فشار‌های فراوانی را بر طرفِ سعودی وارد خواهد کرد تا در اجرای سیاست‌های ضدایرانی با آن‌ها همکاری کند. موضوعی که می‌تواند بار دیگر آتش تنش و درگیری‌ها در منطقه خاورمیانه را شعله‌ور کند و روابط تهران و ریاض را به سمت بی ثباتی سوق دهد.