یکی از بدترین مشکلاتی که کارگران در ایران دارند، فقدان نهاد‌های کارگری صنفی مستقل و دموکراتیک است. این، خود، یک موضوع اساسی است که قبل از هر اقدام دیگری باید حل شود. همین کارگران پتروشیمی که دچار بحران و خودکشی شده اند، زیر نظر شرکت‌های پیمانکاری کار می‌کنند و در نتیجه فاقد هر نوع سازمان کارگری اعم از انجمن و اتحادیه هستند؛ بنابراین نه تنها اطلاعات ...

در میان خودکشی کارگران نام کارخانه‌ی چوار ایلام بیشتر به چشم می‌خورد و رسانه‌ای‌تر شده است و این مسئله بی ارتباط با اینکه که استان ایلام طبق آمار رسمی پایین‌ترین درآمد سرانه خانوار را در سال ۱۴۰۱ داشته است و جز سه استان کشور با بیشترین جمعیت روستایی گرفتار فقر مطلق است، نیست.

کارگران پتروشیمی چوار، می‌گویند: کارگران پتروشیمی چوار، برای جلب توجه خودکشی نمی‌کنند؛ آنها همه‌ی راه‌ها را رفته‌اند و چون راه دیگری برایشان نمانده به اینجا رسیده‌اند. بنویسید بعضی از ما حتی وصیت‌نامه‌ی خود را هم نوشته‌ایم…