به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ۲ فوریت،  پس از انکار رژیم مادورو درباره وجود طبقه‌ای از ونزوئلایی‌های مرتبط با دولت که معمولا به آنان "اِنچوفدوس" گفته می‌شود یعنی افرادی که به دولت وصل شده اند با طرح تحریم و مسدود شدن حساب‌های بانکی آنان در خارج از ونزوئلا این گروه متشکل از نخبگان قدیمی توانمند به همراه پوپولیست‌ها باید از خود نوآوری نشان می‌دادند.
به گزارش فرارو به نقل از نشنال اینترست؛ این گروه با همراهی به اصطلاح ضد امپریالیست‌ها ناگهان با دلاری سازی دوفاکتوی اقتصاد ونزوئلا همراه شدند. پس از این رخداد نه تنها افتتاح غیرمنتظره شعبه برند فراری در کاراکاس رخ نداد بلکه پس از تحمل کمبود شیر، شکر و کاغذ توالت توسط مردم طبقه برخوردار از ثروت از بسیاری از اقلام اساسی زندگی برخوردار شدند.
وضعیت ایجاد شده تغییری اساسی در اداره امور نیست. ونزوئلا کماکان مملو از فساد است. تا به امروز کمبود بنزین و آب وجود دارد. اکثریت قریب به اتفاق ونزوئلایی‌ها زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
با این وجود، حتی زمانی که تعداد مهاجران ونزوئلایی با پناهجویان کشور‌های سوریه و اوکراین قابل مقایسه باشد هزاران ونزوئلایی که مجبور به زندگی فلاکت بار خود شده اند می‌توانند با پیشرفت خفیف و جزئی در زندگی به وجد بیایند. برای ارزیابی درست وضعیت لازم است روابط اجتماعی در داخل کشور با صداقت و بدون ایمان تزلزل ناپذیر به نظریه توسعه بررسی شود.
این بدان معناست که به جای انتظار نارضایتی از رژیم، امید به سقوط آن یا وقوع انقلاب قریب الوقوع باید به شکلی واقع بینانه وضعیت را بررسی کنیم. انتقاد از اپوزیسیون از هم گسسته ونزوئلا و اظهار نظر در مورد تغییر رویکرد بازیگران خارجی در قبال ونزوئلا ممکن است معتبر باشند. با این وجود، این موارد بدون کاوش عمیق‌تر در مورد این که مردم ونزوئلا چه احساسی نسبت به وضعیت امروز کشورشان دارند کافی نخواهد بود.
راننده تاکسی‌ای ونزوئلایی می‌گوید برادرزاده‌اش پس از اعتراضات سال ۲۰۱۲ سه ماه را در زندان گذراند در حالی که اصلا جزو معترضان نبود. او می‌گوید این بازداشت خودسرانه بود و گارد ملی ونزوئلا برای آزادی برادر زاده اش ۴ هزار دلار خواسته بود. او می‌گوید زمانی که مادر این پسر جوان برایش در زندان قوطی ذرت برده بود زندانبانان قوطی را با مدفوع انسان پر می‌کردند تا آن جوان را تحقیر کنند.
او اکنون از نظر روانی دچار آسیب شده است. این راننده تاکسی می‌گوید اکنون "ترس همراه با نیاز به سازگاری با شرایط در حال تغییر" از شدت تظاهرات عمومی در ونزوئلا کاسته است. او می‌گوید کسانی که ادعا می‌گویند اوضاع بهتر شده از پیش برخوردار از امتیازاتی بوده اند.
او می‌گوید موسسات تجاری اخیرا ساخته شده برای تعداد کمی از افراد منتخب جذاب هستند، زیرا یک ونزوئلایی معمولی باید هفته‌ها کار کند تا بتواند اقلام مورد نیازش را خریداری کند. او می‌گوید اگر شرایط بهتر شده بود هزاران نفر تمام وسایل زندگی شان را نمی‌فروختند تا در شرایطی ناامن از کشورشان فرار کنند.
یک دانشجوی دانشگاه متروپولیتن ونزوئلا می‌گوید اکنون "لاس مرسدس" بخش زیباتر کاراکاس با زندگی شبانه و رستوران‌های خوب تبدیل به منطقه پولدار‌های ونزوئلا شده است. او می‌گوید:"این منطقه همیشه روشن است با صد‌ها رستوران تازه تاسیس شده و کلوب‌های شبانه‌ای که با تقلید از سبک کلوپ‌های شبانه میامی ساخته شده اند. اینجا مرکز سرمایه داری ونزوئلا است".
در ونزوئلا رستورانی شناور به سبک رستوران‌های دبی به نام "آلتوم" افتتاح شده که مشتریان را با جرثقیل به ارتفاعات باورنکردنی می‌رساند. رستورانی که مردم محلی می‌گویند بدون شک پول حاصل از پولشویی پشت آن است. هم چنین، رستوران دیگری به نام Salvaje Caracas یک رستوران زنجیره‌ای لوکس ژاپنی و چندین رستوران دیگر از شعب رستوران‌های پاریس، میامی و مادرید در ونزوئلا افتتاح شده اند. ساکنان محلی معتقدند که در اکثر موارد این کسب و کار‌ها توسط افرادی که با باند‌های مواد مخدر مورد حمایت دولت ونزوئلا در ارتباط هستند افتتاح شده است.
شاید عجیب باشد، اما محصولات امریکایی در ونزولا بیش‌تر از خود امریکاست! در مقابل، برای مردم معمولی آب به صورت روزانه قطع می‌شود و وضعیت اینترنت وای فای بد است. یک مرد مسن ونزوئلایی می‌گوید:"همه از مادورو متنفرهستند، اما هیچ کس کاری انجام نمی‌دهد بنابراین، وضعیت همان چیزی است که هست".
با ناامیدی قابل توجه و شاید قدری بی تفاوتی دانشجوی دیگری این بار از دانشگاه کاتولیک "آندرس بلو" می‌گوید:"تمام سیاستمداران در ونزوئلا فاسد هستند. ونزوئلایی‌ها حافظه کوتاه مدتی دارند و آنانی که قدرت دارند و می‌توانند مادورو را به چالش بکشند اصطلاحا فاقد توپ هستند. برخلاف آن چه برخی از عاشقان گوایدو امیدوار بودند اوضاع تغییر نخواهد کرد. تسلط مادورو بر قدرت حتی قوی‌تر نیز خواهد شد".
انتهای پیام/.